Ekrem İmamoğlu’na açık çağrı

Mangaldaki kestaneyi başkasına soydurursanız, eliniz yanmaz, meşakkatinden arındırılmış zahmetsiz lezzeti keyifle tüketirsiniz.  Ülke siyaseti de maalesef bu esas üzerinden işleniyor. Vaktiyle Turgut Özal, 12 Eylül'de siyasi yasaklı hale getirilmiş Süleyman Demirel'in haklarını iade etmek baskısı altındaydı.  Darbecilerin kısıtladığı bir “temel hakkın” verilmesi evrensel hukuk çiğnenerek referanduma sürüklendi. Asla demokratik olmayan bu yöntem bir siyasi rakibin tasfiyesi amacıyla kullanılmıştı. Bereket halk kendini kullandırmadı ve yasakları kaldırdı. “Eli yanan” Özal olmuştu.  Bir müddet sonra da Demirel önce Başbakan sonra Cumhurbaşkanı oldu. Şimdi Ekrem İmamoğlu, Özgür Özel'i de zorlayarak Mansur Yavaş’ı Cumhurbaşkanlığı adaylığında elimine etmek için parti üyelerini kullanmaya niyetleniyor. Mansur Bey CHP'li değil. Adam “ülkücü”.  Cumhurbaşkanı’nı partililer değil halk seçecek. Halk nezdinde en fazla karşılığı olan Mansur Yavaş. Umuluyor ki, parti üyeleri bu hesabı yapmadan Ekrem İmamoğlu'nu seçer. Yani Kurt’a kuzu boğdurulur.  Bu hesap tutar ve Cumhurbaşkanlığı seçiminde başarısız olunursa, suçlu parti üyeleri mi olacak? Siyasette kalıcılık sahici ve dürüst olma ile yakından ilgili. Kurnaz niyetleri ambalajlayıp makul paket diye kimseye yutturamaya çalışmamak gerekir.  Ekrem İmamoğlu'nun gittiği yol Mansur Yavaş’ı mağdur yapar.  Pek çok örneğini yaşadığımız üzere “mağduriyet” siyasi ikbalin kilometre taşıdır.  Ekrem Bey'in yapması gereken, yangından mal kaçırmak değil, tüm seçmenler nezdinde kabulünü Mansur Bey'in önüne taşıyacak eforu göstermek ve güveni oluşturmaktır. An itibariyle bunalmış, özgüveni zedelenmiş ve sağlıklı davranmama ihtimali olan parti üyelerinin “ellerinde yanık” oluşturmaya çalışmak ayıptır.  Halkın gönlüne girmenin yolu bu olamaz, olmamalıdır. CHP’nin en parlak ve donanımlı siyasetçisi olduğuna inandığımız Ekrem İmamoğlu'na kimler akıl veriyorsa, yanlış yapıyor. Devlet adamı olmanın ön koşulu tenezzüllerini sınıfta bırakmış olmalarıdır.