Büyü Hani derler ya yaşı kemale ermiş diye… Yaşı kemale ermiş ama henüz büyüyememiş sayıca ne çok insan var değil mi? Henüz ergenliğini tamamlayamamış, yaşamının sorumluluğunu alamamış, boş hevesler peşinde koşan… Canı istediği için her hayata kolayca girip çıkabileceğini sanan… Düşünmeden yaşayan… Ama bile isteğe canını acıtan… Acı çekmenden, üzülmenden, kırılmandan haz duyan… Sana dair…
Ne demek istiyorsun? Biri… Bir yer… Bir yerden… Bir arkadaş… Belirsiz kişi zamirleriyle, muğlâk ifadelerle dolu kurulmuş hiçbir cümleyi sevmiyorsun. Çünkü sana güven vermiyor. Çünkü burnuna yalan kokusu geliyor. Ve üstelik bu zamana kadar tüm bu belirsiz cümlelerin ardından okkalı sadakatsizlikleri ortaya çıkartmışken… Artık kimden gelirse gelsin canını yakıyor belirsiz kelimeler… Tıpkı belirsizliklerin canını sıktığı…
Mektubumu okudun mu? Sana bu satırları çok uzak bir diyardan yazıyorum… Gönül penceremde beklemekten yoruldum seni… Elimde telefon aramanı beklemekten yorulduğum gibi…Sana hep kapılar açtım mavi koridorlara uzanan…Sen her seferinde kapıdan uğrayıp gittin… Ben sana hep bir adım mesafesi yakındım…Ama sen o adımı atmaya üşendin…Belki gitmez sandın…Belki vazgeçmez sandın…Ama yanıldın her zaman ki gibi… Gidiyorum…