Sessizlik erdemdir Bazen… Konuşmak gelmiyor içinden… Anlatsan da değişecek bir şeylerin olmadığı kanısındasın. Konuşmuyorsun… Kelimelerini kendine saklıyorsun… Sessiz kalıyorsun… Peki, hiç zihnini sessizleştirmeyi düşündün mü? Sakin ve sessiz bir zihin… Sessiz yol alan düşünceler… Kaygı eşiğini, eleştiri oklarını aşabilmiş bir zihin… Ne güzel olur. Ve bir de cahille sohbeti kesersen… Yaşam ırmağında salın hiç batmaz.…
Sanırım karar verdim galiba Karar verdin… Ama… Sanırım… Galiba… Aslında… Bir türlü zihin baloncuklarından gitmiyor bu kelimeler… Tam karar veriyorsun. İçine sinmiyor bir şeyler sanki… Aslında biliyorsun. Karar verirsen, bir şeyler değişecek geri dönülmez şekilde… Ve sen çok korkuyorsun değişmekten… Daha önce aldığın kararlara bak… Hangi şartlar altında aldığını… Ve her kararının ardından ruhunu nasıl…
Beklerken seni Yoruldun… Geçmişe dönmek çok yordu seni… Yabancı kaldın sanki kendi gözlerine bile… Geçmiş dipsiz bir kuyu… İçine girdiğin anda bir türlü çıkamıyorsun yüzeye… Elinde halat olsa bile… Seni yutuyor kara delik misali… Belki de bu yüzden geçmişle yüzleşip hemen vedalaşmak gerekiyor… Çünkü her geri dönüş yeni bir yara açıyor ömür defterinde… Bugün… İletişim…